Marcel te gast bij 'Voor 1 Nacht' radio 1

Beluister hier de uitzending

Artikel De Pers

Den Haag mist alleen de klaplopers... lees artikel

Presentatie Straatwijs

Bekijk hier de clip van de presentatie die werd gehouden bij boekhandel Paagman Den Haag

Marcel te gast bij BNR radio

Beluister hier de uitzending, (begint na ongeveer een halve minuut)

Foto's presentatie straatwijs online:

Bekijk hier de foto's van de presentatie van Straatwijs bij Paagman.

Den Haag kenner Tomas Ross spreekt Straatwijs elftal toe

Lees hieronder de volledige tekst van Tomas Ross zijn speech, tijdens de Straatwijs presentatie bij Paagman, Den Haag

Dames & heren, Toen mijn vrouw en ik 12 jaar geleden na 30 jaar ballingschap aankondigden terug te gaan naar Den Haag, besloten vrienden de GGD te bellen of acute opname wegens verstandverbijstering mogelijk was. Onder hen nota bene de ex Hagenaar Theo van Gogh die de stad vergeleek met een mortuarium vol gemummificeerde lijken waar ’t enige teken van leven het geschuifel van stokoude Indische weduwen achter rollatoren was en verder de verstikkende geur van Boldoot hing om de penetrante stank van incontinentieluiers te maskeren. Ja, Theo was een beeldend verteller. Pas toen wij vertelden beiden afkomstig te zijn uit datzelfde Den Haag, werd er begrijpend geknikt, maar vooral medelijdend, ja, dan was opname en zelfs “Cold Turkey” zinloos. En zelfs nadat wij ons Haagse huis hadden betrokken en onze zoon, gemankeerd Amsterdammer, kwam kijken, sprak hij de gedenkwaardige woorden in dat plat Amsterdams: “Ja, wel een mooie woning maar ik krijg hier acuut pleinvrees.” Van je kinderen moet je het niet hebben.

Tijdens een ruim met alcoholica besproeid voor gesprekje dat ik met Marcel Verreck voerde kwamen we tot de conclusie dat de vooroordelen jegens Den Haag onuitroeibaar zijn. Een suffe stad vol ambtenaren waar ’t na zessen inderdaad zo stil als op Oud en Nieuw Eik en Duinen, waar Van Kooten en De Bie immers niks voor niks waren vertrokken en Paul van Vliet juist was gebleven, de enige stad waar Couperus nog wordt herdrukt, waar de Golden Earring en Shocking Blue nog als 45toerenplaatjes in een juke box worden gedraaid en waar een eredivisieclub speelt die niet voor niets in l942 en l943 landskampioen werd omdat alle joodse spitsen van de tegenstanders waren geschorst. Dat laatste is natuurlijk wáár, elk jaar dat ADO promoveert is een verloren jaar en daarom, over Straatwijs gesproken, zou ik voor de aanleg van een nieuwe straat zijn met de naam ADO-weg met de nadruk op dat Weg.

’t Gekke is, over Straatwijs gesproken, dat ik geen stad in Nederland ken waar zoveel en zoveel divers gebeurt en is gebeurd. Ik schrijf soms misdaadseries voor TV en vertelde Marcel dat ik al jaar en dag probeer om er een in Den Haag te situeren. Waarop steevast hoongelach klinkt en het resultaat is dat we weer een seizoen lang naar Inspecteur Snuf in Amsterdam moeten kijken, naar die lullige grachtenpanden, die eeuwige bruggen en rondvaartboten of naar die zogenaamd toffe hoeren met een hart van goud terwijl we allemaal weten dat het enige goud van een hoer tussen d’r vullingen zit en dan nog doublé is. En als ’t Amsterdam niet is, is het wel de Lijnbaan in Rotterdam of moord op de Euromast. Of zelfs het Vrijthof in Maastricht.

En dat terwijl Den Haag alles had en heeft, behalve dat voetbal dan, wat een stad moet hebben. Wat zit hier niet aan penoze en foute witte boorden? We hebben een prinses die haar zwarte geld vanuit Palies Noordeinde naar Guernsey schuift, we hadden de BVD aan de Kennedylaan, we hebben de militaire inlichtingendiensten aan de Waalsdorperweg, de Hofstadgroep, de ambassades van Iran, Irak, Libië en Cuba, het parlement met zijn achterkamertjes, de pied-a-terres van ministers en kamerleden aan de Zeekant met de aangrenzende peeskamertjes waar elke avond de escortdames in limousines worden aangevoerd, dus hoeren die wel goud hebben..Laat Amsterdam Holleeder hebben, wij hebben Karadzic. Maar het enige waar ze buiten Den Haag van schijnen te weten is Madurodam, het Mauritshuis, het strand , de verpleeghuizen en het Binnenhof. Zelfs Hagenaars en Hagenezen lijden aan dat minderwaardigheidscomplex. Reden waarom ze dan maar steeds denken dat ze leuk zijn als ze dialect praten. Alsof we Friezen zijn of Limburgers!

Toen Den Haag Centraal twee jaar geleden begon, het voortreffelijke blad waaraan Marcel nu wekelijks als goed betaalde kinderoppas zijn bijdragen levert, dacht ik wat aan dat compex te kunnen doen door een feuilleton over nog zo’n hoer te schrijven, de mysterieuze Blonde Dolly die nu exact vijftig jaar geleden gewurgd in haar pandje aan de Nieuwe Haven werd gevonden. Een vrouw die 25 mannen per avond ontving, vijf piek de man maar nooit met al dat pezen de fortuinen kon hebben verdiend die ze bezat. Ik maakte er een topografisch verhaal van waarin vooral de oudere lezer langs straten, pleinen, cafees en typisch Haagse lokaties werd gevoerd die nou eens lieten zien dat achter dat ogenschijnlijk suffe imago de stad ook toen al bruiste en schuimde. Ik verbeeld me niks maar laten we blij zijn dat Den Haag Centraal er kwam en floreert, al kan het beter. Een stad heeft een krant nodig, een krant waarin mensen als Verreck kunnen laten zien hoe mooi en hoe intrigerend de stad is.

En het leuke aan Verrecks’ columns en aan zijn boek is dat het nou eens het gewone Den Haag laat zien. ’t Is makkelijk zat om een toeristische gids te maken, of eentje over de woonhuizen en straten waar bekende Hagenaars woonden en wonen, Waar moord en doodslag werd gepleegd. Nostalgische boeken over de Dierentuin, OK & W, Palais de Danse, Houtrust, de oude Marathon. Allemaal gebeurd maar ’t zegt allemaal weinig over het alledaagse Den Haag. En ’t mooie is dat ’t zelfs verrassend is voor Hagenaars zelf, de foto’s, de tekst, de lokaties want hoe anders had ik ooit moeten weten dat er zoiets als de Nootdorpse Landingsbaan bestaat of de Tubasingel ? En daar waar ik ’t wel van weet, is ’t even verrassend want wanneer kom je nou in de Pietermanstraat als je er niet woont ?

Het is me dan ook een groot genoegen, zeker als voorganger van Marcel in Den Haag Centraal, dit hier gezegd te mogen hebben en de wens uit te spreken dat het boek tot ver over de stadsgrenzen wordt verkocht en al snel een herdruk mag krijgen / mits die ADO/weg er dan ook op staat!

Foto's, Marcel Verreck te gast bij Cappuccino