Description

Drukkerijbazen worstelden tijdens de Tweede Wereldoorlog met duivelse vraagstukken. Ze probeerden werknemers te behoeden voor deportatie naar Duitsland. Tegelijkertijd probeerden ze alles om te voorkomen dat de nazi’s hun kostbare machines roofden.

Van 1926 tot 1963 was Hendrik Veldwachter directeur-eigenaar van Drukkerij Ovimex. Tijdens WO2 paaide hij nazi’s met het vervaardigen van drukwerk. Zo lukte het hem meerdere personeelsleden én zijn machinepark te behouden. In zijn borst klopte een warm, sociaal hart. Hij bekommerde zich om zijn gezin en om anderen. Tijdens de hongerwinter ritselde hij voedselpakketten. Met slimmigheidjes kreeg hij die op de juiste plekken. Hongertrekkers uit de Randstad voorzag hij van slaapplekken, eten en drinken.

Hoe hij het flikte zich staande te houden heeft hij opgetekend in zijn oorlogsdagboek, bijna tachtig jaar na de bevrijding teruggevonden op een zolder. Eerlijk, openhartig en recht voor z’n raap beschrijft hij hoe de wanhoop hem dreigde te verlammen. Zijn emoties ving hij in treffende beschrijvingen.

Zijn oorlogsdagboek is het eerste en enige verslag van een drukkerijdirecteur die moest zien te overleven onder de gruwelijke naziknoet.